Sosyal medyada “Kemal Selman” imzasıyla 2016 yılı başında Arap yazarlar arasında paylaşılan “Türkiye ve Yaklaşan Kaçınılmaz Savaş” başlıklı Arapça kitapçığın -elzem ve yararlı görerek Türkçeye çevirdiğim- üçüncü bölümünü okurlarımın ve özellikle ülke yönetimini deruhte eden ilgililerin dikkatine sunuyorum:

Yakın Tarihimizdeki Hatalardan Ders Çıkarabilmek

İşin en garip yanı şu ki, Arap dünyasındaki çoğu siyasetçi bu gerçeği bilmiyor ya da bilmezden geliyor. Daha da kötüsü biz bunların bazen bölgemiz için çizilen çirkin plana katkı verdiğini görüyoruz. Buradaki asıl büyük ironi, (Arap siyasetçilerin) İran’ın genel anlamda Sünnilerle özellikle de devrime omuz verenlerle ilgili tamahkâr isteklerinden ve kendilerine komplo kurmasından korkuya kapılmalarıdır. Böylece bir yandan yapayalnız bırakarak perişan duruma düşürdükleri (Sünni kardeşlerinin) diğer yandan ülkelerinde iktidara gelmelerinden korktukları için öldürülmelerini de meşru gösteriyorlar! Zira âdil bir yöneticinin herhangi bir Arap ülkesinde iktidara gelmesi, diğer birçok Arap ülkesinde koltukların sallanmasına yol açacaktır. İşte bu yüzden Arap rejimlerinin büyük çoğunluğu Arap Baharı devrimlerini desteklemeye soğuk bakmakta, bazı şehirler binlerce varil bombası patlatılarak yerle bir edilirken ve yüzbinlerce masum hayatını kaybederken, bir o kadarı da dünyanın dört bir yanına dağılırken sessiz kalmaktadırlar!

Araplar tarihi çok iyi okumalı ve hatalarından ders çıkarmalıdırlar. Yakın tarihi yeniden inceleyip geçen yüzyılın başında Osmanlılara karşı ayaklanmalarını kışkırtan Batılı sömürgeci güçlerin kendilerini birlik ve bağımsızlık vaatleriyle nasıl aldattıklarını hatırlamalarıdırlar.

Sonuç, parçalanma ve güçsüz düşmek olmuştur! Arap anavatanı çok sayıda devletçiklere bölünmüştür. Esasen bu devletçiklerin çoğu genel manada bir devletin ana unsurlarından hiçbirine de sahip değildir.

Ardından tek tek yutulmaları aşaması gelmiştir. Bir kısmı ordularla bir kısmı da ordu bile gelmeden işgal edilmiş ve bugüne kadar süregelen vesayet yönetimleri dayatılmıştır!

Arap Toplumlarındaki Olumsuz ‘Osmanlı’ İmajını Düzeltebilmek

Bu bağlamda ortaokul öğrencisiyken “Osmanlılar” diye isimlendirilenlere karşı sınırsız bir nefretle dolu olduğumu hatırlıyorum. Bu nefret, Suriye’de halen devam etmekte olan müfredat yoluyla kalbime yerleştirilmişti.

Bu bakış açısıyla Osmanlılar hakkında yazılanların mahza yalan olduğunu gençlik yıllarımda keşfedememiştim. Osmanlılar hakkında bu çirkin yaklaşımlardan uzak yaklaşımlarla yazılan eserleri okumaya başladığımda karşıma devasa bir soru çıkmıştı: Bu denli şaibeli bir müfredatın hazırlanması tesadüf olabilir miydi? Yoksa uygulaması ülkemizdeki Hafız Eset gibi mason ajanları tarafından gerçekleştirilen önceden çizilmiş bir planın parçası mıydı!

Peki bu kafasız adam kimin maslahatı uğruna tarihi bu denli çirkin şekilde tahrif etmişti? Osmanlıların onca hayırlı hizmetleri kimin menfaati gözetilerek tüm kuşakların gözünde çirkin gösterilmişti! Kanaatimce bu sorunun cevabını, Osmanlıların Filistin’i ülke toprağının tüm altınları karşılığında siyonistlere satmayı reddettiğini gösteren onurlu tarihî bir vesikada gayet kolay şekilde buluyoruz.

Sadece tuhaf olduğu için size bu bağlamda bahse değer bir hikâye anlatacağım. İnşaat mühendisliği okumak için Şam’a, üniversiteye geldiğimde, daha ilk dönemde ağır bir alerjik hastalığa yakalanmıştım. Doktorlar bana aşırı hassas olduğumu, bu alerjiye araba egzozlarından çıkan siyah dumanın neden olduğunu söylediler. Toplu taşıma araçlarından, özellikle de “beyaz çekirgeler” diye adlandıran küçük beyaz minibüslerden uzak durmam gerektiğini tembihlediler. Bu minibüslerin büyük çoğunluğu dizel yakıtla çalışıyordu. Toplu taşıt aracı olarak bunların kullanılması, Kasyun’un yüksek tepelerine varana kadar Şam semasının siyah bir bulutla kaplanmasına yol açıyordu. O yıl Marca bölgesinde tatlı satan dükkânlardan birine girmiştim. Dükkânın sahibi, aynen Şam gibi oldukça yaşlı bir adamdı. Hemen arkasında eski Şam’ın yıllar önceki halini gösteren büyük bir resim asılıydı. Kendi dükkânının da göründüğü bu resimde asıl dikkatimi çeken şey, dükkânın önünden geçen ve içi insanlarla dolu Dımaşk (Şam) Metrosu’nun[1] fotoğrafı olmuştu. Muhterem ihtiyara bu fotoğrafın göründüğü gibi gerçek bir fotoğraf olup olmadığını sordum. O tarihlerde Şam’da metro var mıydı, dedim. Muhterem ihtiyar derinden iç çekti ve Osmanlılara hayır dua ettikten sonra bana merhum babasıyla birlikte her gün evlerine bu metroyla nasıl gidip geldiklerini anlattı. Ardından “beyaz çekirge”lere ve onları getirenlere lanet etti. Belki de ihtiyarın bu laneti, hikâyeyi bütünüyle özetliyordu…

“İslâmî Hilâfet” Kurumunu Lekelemelerine İzin Vermemek

Hafız Eset rejimi gibi küresel masonizmle ilişkili rejimler, tarihi çarpıtma ve bozma konusunda başarılı olmuştur. Zira bu amaç uğrunda kendilerine bahşedilen(!) devletin bütün imkânlarını seferber etmişlerdir. İnancım odur ki, bu projenin asıl amacı, merkezî bir İslam devleti ya da İslamî Hilafet mefhumuna ilişkin derin bir nefreti insanların kalplerine kalıcı şekilde yerleştirmektir! Nitekim İslamî Hilafeti insanların gözünde karanlık bir tablo olarak mutlaklaştırmak için, bu rejimlerin istihbarat örgütlerinin destekleriyle Bağdadi gibi toplum atıkları ‘İslam Halifeliği’ni ilan etmeleri şartıyla hapishanelerden çıkartılmış, ciddi miktarda para ve silah desteği sağlanarak ‘Hilafet’ mefhumuna leke sürülmüştür. Daha iki yıl önce (2014’te) hiç olmayan DAİŞ (IŞİD) adında bir örgüt bir anda ortaya çıkmış ve toplumlarımızın güvenliğini ve istikrarını tehdit etmeye, insanımızın uykusunu kaçırmaya başlamıştır.

Suriye, Rus, İran ve Irak istihbarat teşkilatları bu örgütü birlikte üretmeyi başarmıştır. Bu girişim elbette İsrail’den Mossad’ın, Amerika’dan da CIA’nın yaktığı yeşil ışıktan sonra gerçekleşmiştir. ISIS kısaltması, DAİŞ (Dewletu’l-İslâm fi’l-İrâqi we’ş-Şâm: IŞİD: Irak ve Şam İslam Devleti) kısaltmasının İngilizce karşılığı olarak kullanılmaktadır. İşin garibi bu aynı zamanda İsrail Gizli İstihbarat Servisi’nin de (ISIS: Israeli Secret Intelligence Service) kısa adıdır. Bu kısaltmanın açılımını çevirdiğimizde DAİŞ’in isminin bile açıkça kime hizmet ettiğini gösterdiğini söyleyebiliriz. Zaten Hillary Clinton, CIA aracılığıyla DAİŞ’in oluşturulmasına destek verdiklerini açıkça itiraf etmemiş miydi?![2]

DAİŞ adı verilen bu denli şaibeli bir örgütün büyük bir hızla ortaya çıkarılması, çeşitli stratejik hedeflere ulaşmak için böyle bir örgütün mutlaka gerekli olmasından kaynaklanıyordu.

DAİŞ gibi bir örgüt olmadan, İsrail’in hoşnut olduğu Suriye’de Eset, Irak’ta ise Maliki rejimlerinin devamı için meşruiyet zemini sağlanamayacaktı. DAİŞ olmadan Sünnilerin öldürülmesi ve yerlerinden edilmesi meşruiyet zemini kazanamazdı! Keza DAİŞ olmaksızın İslamî Hilafet kurumunu insanların gözünde korkunç bir tablo şeklinde sunma projesini tamamlayamazlardı!

Türkiye’yi Bölme Planına Geçit Vermemek

Tüm bunlardan çok daha önemli stratejik bir başka hedef ise Türkiye’yi kuşatmak ve bölünmesine zemin hazırlamak üzere ulusal güvenliğini tehdit etmektir. Buradaki yaman ironiyse Türkiye’yi zora sokmayı ve bölmeyi planlayanların, aynı çatı altında -üç mason locasına; Londra Locası, New York Locası ve Paris Locasına mahkûm olan- NATO örgütünde) birlikte bulunmalarıdır. Şahsen ben, Türkiye’nin bu ittifaka katılımını kuzunun kurt sürüsüne katılmasına benzetiyorum.

Burada tarihe not düşüyorum: NATO ülkeleri, yaklaşmakta olan kaçınılmaz savaşta Türkiye’nin en büyük düşmanları olacaktır! Üstelik bunu Türkiye ile imzalanan ortak savunma anlaşmalarında yer alan sinsi yalanlarına rağmen yapacaklar!

Bazılarınız beni saçmalamakla suçlayacaktır, zararı yok. Ancak beni suçlayanlara, Suriye devriminin beş yılı boyunca bu NATO ülkelerinin tutumlarını derinlemesine düşünmelerini ve analiz etmelerini rica ediyorum.

Bu ülkelerin Suriye halkına ve en önemli destekçilerine alenen yalan söylediklerini göreceklerdir. Burada özellikle Türkiye’yi kast ediyorum tabii ki. Sürüncemede bırakma, erteleme ve çatışma yönetimi taktikleriyle Türkiye’nin 850 kilometrelik güney sınırı, DAİŞ, Safevi ve Kürt milisleriyle doldurulmuştur. Bu da Türkiye’nin ulusal güvenliğine karşı en büyük tehdidi oluşturmaktadır. Türkiye’de üç milyondan fazla Suriyeli mültecinin varlığı sonucunda ülkenin sırtına yüklenen ağır ekonomik külfetten hiç bahsetmiyorum bile.

Şayet NATO ülkeleri Suriye’de krizin başlangıcından itibaren Türkiye tarafından talep edilen tampon bölge kurulmasına izin vermiş olsaydı bunca kötü hadise hiç yaşanmazdı. Ama onlar yukarıda izah ettiğim önceden çizilmiş planı uygulamaya devam ettikleri için bu talebi şiddetle reddettiler. Güvenli bölge oluşturulması ve sivilleri bombardımandan korumak için uçuş yasağı konulması talebini asla kabul etmediler. Aksine sudan bahanelerle rejimin ve Rus uçaklarının Sünni şehirlerde insanların evlerini başlarına yıkmaları için mutlak özgürlük verdiler! Peki onların bakış açısına göre bunun neresinde hata var? Öldürülenler ve yerinden edilenler Sünniler olduğu müddetçe bunda (onlara göre) yanlış bir şey yoktur!…

Devam edecek…

[1] Arapça metinde metro kelimesi kullanılmışsa da bahsi geçen konu Sultan II. Abdülhamid döneminde hizmete alınan Şam elektrikli tramvay hattıdır. XIX. yüzyılın ortalarından itibaren yapılan önemli yatırımlarla yeni bir çehreye kavuşmaya başlayan Şam, XX. yüzyıl başlarında 150 bine ulaşan nüfusuyla Osmanlı Devleti’nin en büyük şehirlerinden biri ve canlı bir ticaret merkezi hâline gelmişti. 1907 yılında resmî açılış yapılarak hizmete alınan tramvay hattıyla Osmanlı topraklarında ilk kez elektrikli tramvaya ve elektrikli aydınlatmaya sahip olan şehir Şâm-ı Şerîf olmuştur. Başkent Dersaadet’te elektrikli tramvay bu tarihten yedi yıl sonra 1914’te hizmet vermeye başlamıştır. Daha geniş bilgi için bakınız:

Mesut Ayar; “Şam’da Elektrikli Tramvay ve Şehir Aydınlatması”, Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, Yıl: 2013, Sayı: 29, s. 107-144. (F. Güngör).

[2] Amerika’nın DAİŞ’in kuruluşunda dahli olduğuna ilişkin çok sayıda haber ve analiz yayınlanmıştır. Örnek olarak adaylık döneminde şimdiki ABD Başkanı Donald Trump’ın eski başkan Barack Obama ile eski dışişleri bakanı Hillary Clinton’ı IŞİD’in kurucu ortakları olarak suçladığı şu haberi örnek olarak gösterebiliriz:

https://www.bbc.com/turkce/37049472, 11.08.2016. (F. Güngör).